Τεχνικές Διαχείρισης του Στρες

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο στόχος της διαχείρισης του στρες δεν είναι το να μην ανησυχούμε και το να μη νοιαζόμαστε για τίποτα (ώστε να μην έχουμε στρες) αλλά το να μάθουμε α) να χειριζόμαστε δημιουργικά τα περιβαλλοντικά ερεθίσματα ώστε να μην αποτελούν στρεσοπαράγοντες ή να μειώνουμε την έντασή τους και β) να αποκτήσουμε τη συνήθεια να διατηρούμε τον οργανισμό μας χαλαρό.

Στόχος της διαχείρισης του στρες είναι αφενός να κατανοήσει το άτομο τον τρόπο με τον οποίο το στρες συμβάλλει στην εμφάνιση ή/ και τη διατήρηση των ψυχολογικών και σωματικών του προβλημάτων, αφετέρου να κατορθώσει να το ελέγξει. Ο πρώτος στόχος επιτυγχάνεται με την ενημέρωση σχετικά με θέματα νευροφυσιολογίας, ενώ ο έλεγχος του στρες προσεγγίζεται με τον εντοπισμό των παραγόντων προδιάθεσης και των δυσλειτουργικών τρόπων εκτίμησης και αντιμετώπισης των στρεσοπαραγόντων.

Ειδικότερα, παράγοντες προδιάθεσης αποτελούν οι παράγοντες της προσωπικότητας (μειωμένη αυτοπεποίθηση, συμπεριφορά τύπου Α, προσωπικό κέντρο ελέγχου κτλ.), οι σωματικές παράμετροι (στάση σώματος, καθιστική ζωή κτλ.), η χρήση συμπαθητικομιμητικών ουσιών (καφεΐνη, νικοτίνη, φάρμακα), καθώς και οι τρόποι σκέψης και συμπεριφοράς που μπορεί να οδηγούν σε σωματοποίηση. Σκοπός της διαχείρισης του στρες είναι ο περιορισμός ή η αλλαγή τέτοιων επιβαρυντικών παραγόντων. Επιχειρείται δηλαδή ο καθορισμός ενός στυλ αντιμετώπισης, ώστε να αποκατασταθεί η ψυχοσωματική του λειτουργικότητα του ατόμου και να καταστεί ικανό να αντεπεξέλθει μελλοντικούς στρεσοπαράγοντες διατηρώντας την συναισθηματική και φυσιολογική του ισορροπία.

Για την πραγματοποίηση των παραπάνω σκοπών, στο πλαίσιο της διαχείρισης του στρες χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά και άλλες τεχνικές όπως η διαχείριση χρόνου, καθώς και η εκπαίδευση σε τεχνικές διεκδίκησης και θετικής δυναμικής παρουσίας  που αποσκοπεί στην ενίσχυση της ικανότητας του ατόμου για οριοθέτηση και άμεση έκφραση των συναισθημάτων του, τόσο στο πλαίσιο των διαπροσωπικών του σχέσεων όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον του.