Χαλάρωση

Η εκπαίδευση σε τεχνικές χαλάρωσης αποτελεί μια από τις κυριότερες μεθόδους παρέμβασης της Συμπεριφοριστικής Ιατρικής (Behavioral Medicine) και της Εφαρμοσμένης Ψυχοφυσιολογίας για την αντιμετώπιση πλήθους διαταραχών, Η βασική αρχή είναι πως η διαταραχή υπό θεραπεία προέρχεται από παρατεταμένο στρες. Η χαλάρωση του σώματος, με τη σειρά της, επιφέρει χαλάρωση του πνεύματος και φαίνεται πως συμπαρασύρει πλήθος αλλαγών τόσο στην ψυχολογική κατάσταση, όσο και στη συμπεριφορά του ατόμου (Greenberg, 1987).

Παρότι υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές ασκήσεις χαλάρωσης, οι περισσότερες διαρκούν περί τα δεκαπέντε λεπτά και πρέπει να επαναλαμβάνονται, αρχικά, δύο με τρεις φορές την ημέρα μέχρι το άτομο κατακτήσει την τεχνική και μπορέσει να επωφεληθεί των αποτελεσμάτων της. Γενικά, η χαλάρωση απαιτεί εξάσκηση και επανάληψη για να συνεχίσει να είναι αποτελεσματική. Σύμφωνα με τον Blanchard (1987), τα άτομα που μαθαίνουν να χαλαρώνουν βαθιά, φαίνεται πως αντλούν μακροπρόθεσμα οφέλη από τη χαλάρωση, που διατηρούνται για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.

Η χαλάρωση που εφαρμόζεται στο Κέντρο Ψυχικής Ισορροπίας είναι η εξής: αρχικά το άτομο ξεκινά με δυο βαθιές αναπνοές και στη συνέχεια εφαρμόζεται  σταδιακή χαλάρωση συγκεκριμένων οργάνων με αφετηρία το κεφάλι. Αφού το άτομο νιώθει το σώμα του χαλαρό, ακολουθεί η περιγραφή μιας ευχάριστης συνθήκης που προκαλεί αισθήματα ανακούφισης και ηρεμίας. Στη συνέχεια το άτομο επανέρχεται στην πραγματική συνθήκη, διατηρώντας αυτό το αίσθημα χαλάρωσης.

Blanchard, E., Andrasik, F., Guarnieri, P., Neff, D., Rodichok, LD. Two-, three-, and four-year follow-up on the self-regulatory treatment of chronic headache. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 55, 257-259.